مطالعات نشان می دهد؛
سفر فضایی برای عضله قلب مفید نیست
حیوان خانگی بگیر: مطالعه جدید نشان میدهد که سفر طولانی مدت فضایی به مریخ می تواند برای قلب فضانوردان مضر باشد.
به گزارش حیوان خانگی بگیر به نقل از مهر به نقل از مدیسن نت، پژوهشگران مشاهده نمودند بعد از یک ماه در ایستگاه فضایی بین المللی، مجموعه ای از ۴۸ نمونه بافت قلب مهندسی شده انسان حدودا نصف بافت های مشابهی که روی زمین باقی مانده بودند، ضربان داشتند.
محققان گزارش دادند که بافت ها ضعیف تر شدند و شواهد ژنتیکی از التهاب و لطمه اکسیداتیو که از علایم بیماری قلبی هستند را نشان دادند.
«دوین مایر»، محقق فوق دکتری در دانشکده پزشکی جان هاپکینز در بالتیمور، اضافه کرد: «بسیاری از این نشانگرهای لطمه اکسیداتیو و التهاب بطور مداوم در بررسی های بعد از پرواز فضانوردان نشان داده می شوند.»
به گفته پژوهشگران، مطالعات قبلی نشان داده است که تعدادی از فضانوردان با کاهش عملکرد عضلات قلب و ضربان قلب نامنظم به زمین باز می گردند. تعدادی از این تأثیرات، اما نه همه، به مرور زمان بعد از بازگشت از بین می روند.
به گفته پژوهشگران، ماموریت به مریخ می تواند به مفهوم گذراندن دو سال در فضا باشد و درک بهتر اثرات بی وزنی بر عملکرد قلب توسط پزشکان بسیار اهمیت دارد.
برای این مطالعه، پژوهشگران از سلول های بنیادی برای ایجاد مجموعه ای از سلول های عضله قلب به نام کاردیومیوسیت استفاده کردند.
در ماموریت اسپیس ایکس در مارس ۲۰۲۰، بافت های قلب به فضا برده شد. هنگامی که آنها بطور ایمن به ایستگاه فضایی رسیدند، دانشمندان هر نیم ساعت یک دفعه اطلاعات به مدت ۱۰ ثانیه در مورد قدرت انقباض و الگوهای ضربان سلول ها دریافت نمودند.
فضانورد جسیکا میر، مواد مغذی مایع اطراف بافت ها را هفته ای یک دفعه تغییر می داد و بافت ها را برای تحلیل و بررسی ژنتیکی و تصویربرداری بعدی حفظ می کرد.
هنگامی که محفظه های بافت به زمین بازگشتند، پژوهشگران به پیگیری پیشرفت آنها ادامه دادند. آنها همین طور با بافت هایی که از همان منبع تولید شده و در یک لابراتوار زمینی نگهداری می شدند، مقایسه شدند.
به گفته پژوهشگران، بافت های ماهیچه قلب در فضا ضعیف تر شده و ضربان نامنظم نیز ایجاد می شود.
محققان گفتند در بافت ها، فاصله بین ضربان ها حدود پنج برابر بیش از تأخیر طبیعی حدود یک ثانیه بوجود آمد. زمان بین ضربان ها بعد از بازگشت به زمین حدودا به حالت عادی بازگشت.
بسته های پروتئینی در سلول های ماهیچه ای که به انقباض آنها کمک می نماید، به نام سارکومر، در نمونه های بافت قلب متصل به فضا کوتاه تر و بی نظم تر شدند. پژوهشگران خاطرنشان کردند که این نشانه بیماری قلبی انسان است.
سایر ناهنجاری ها در میتوکندری های تولیدکننده انرژی در نمونه های بافتی و همین طور در نشانگرهای ژنتیکی التهاب و لطمه اکسیداتیو ایجاد شدند.
دومین دسته از نمونه های بافت قلب مهندسی شده زیستی در سال ۲۰۲۳ به ایستگاه فضایی رفت تا داروهایی را آزمایش کند که ممکنست آنها را از اثرات گرانش کم محافظت کند. پژوهشگران گفتند که این مطالعه در حال انجام می باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب